MAM downloads
Het MAM repertoire is niet meer verkrijgbaar.
Omdat ik steeds mails ontving met vragen daarover zet ik op deze pagina een selectie uit de liedjes gemaakt tussen 1982 en 1992.Ter downloading.
Het volledige MAM repertoire is intussen, geremasterd en wel terug te vinden op Spotify, zie (als voorbeeld) bijgaande link.
00. Die verblindende duidelijkheid - NIEUW!
1982
Als extra bonus deze achterkant van de eerste MAM single: een compact melodietje, octavenbas, CR78 dreun, Mark en Antoine fladderen eromheen, Pieter jengelt met z’n 2 casio’s mee.
Het was in de eerste jaren ons openingsnummer.
De titel komt uit De walging van Sartre:
“Dit is dus de Walging: die verblindende duidelijkheid?”
Verder nooit op plaat uitgebracht
01. Find a form
1982
Van onze eerste lp. Een opdracht aan onszelf. Met mooi spel van gitaarprinsen Antoine Kroes en Mark van Woerkom.
02. Pajti Pajti
1985
Na de uitvoering van De Nacht van Henny Vrienten in Brussel (2006) raakte ik in gesprek met Mauro Pawlowski, gitarist van Deus. Hij bleek een groot MAM fan, kon zelfs het singlehoesje van dit nummer beschrijven. Het woord Pajti is bedacht door een klein meisje dat nog geen grote-mensen-woorden kon spreken, voor de maan. Dat meisje is al jaren mijn partner.
03. Maternité
1986
oftewel “de boterham met kaas”, voor velen,”broodje pindakaas”, hoor ik ook nogal eens, maar dat is dus goed fout. Ontstaan op verzoek van Henk Hofstede n.a.v. de afscheidstentoonstelling van Edy de Wilde, La grand parade. Maternité (moederschap) is de titel van het schilderij van Picasso dat ik uitgekozen had. Jaren later mailt ene Erik de Jong me, of hij via mij aan het nummer kon komen voor een radioprogramma dat hij zou gaan samenstellen. Vanaf nu dus meteen van de website te rippen.
04. Jan Schoonhoven
1987
Dit lied moést er komen. Een blijmoedige ode aan dat wat je nog niet begrijpt, maar wie weet ooit gaat begrijpen. En de inspiratie die deze energie oplevert. En aan het werken aan keukentafels. En natuurlijk aan Jan Schoonhoven zelf, de beroemde kunstenaar met maar één kraantje in zijn huis in Delft.
05. Woord woord woord
1987
“sluip om het woord, ik, sluip om het woord, ik, proef het woord, ik, weet het woord”. Daar ben ik nog steeds mee bezig. Sluipen, proeven, eten en vooral ook vinden. Ontwik was de lp vol liedjes die vragen stelden aan zichzelf. En de overschakeling van het Engels naar het Nederlands kon je hier zien plaatsvinden.
06. Ontwik
1987
Ontwik, natuurlijk; mijn manier van het binnentreden in de nederlandse taal. Het woord ontwik-keling in twee hakken, in navolging van Kurt Schwitters zijn Merz.
De trompetten komen uit de sampler van Robert Jan Stips, in wiens studio in Voorburg dit nummer werd opgenomen. Henk Hofstede speelt ze. De bakstenen en stoeptegels, die zitten in het lied omdat ik toen mijn huis in Tilburg aan het verbouwen was.
07. Er is zoveel verdriet
1987
Een lied over de strijd van de artiest om de lach, het stampende been, succes. Een vaak tragische, misschien zelfs komieke strijd (Sinatra met toupet, Tommy Cooper’s dood on stage). Het nummer is nog ooit gecoverd door de onvolprezen Trockener Kecks tijdens een Marlboro tour.
08. I use everything
1987
“I use everything, ja maar ja maar, ik begrijp het niet”. Het nummer had eerst een ander, vlakker arrangement. Op aandringen van producer Henk Hofstede gooiden we alles om en kwam deze, zeer gelukte, versie eruit. Een engelstalig nummer over nederlandstalige teksten en over de verschillende posities op de gitaarhals die me op het spoor moesten brengen van “the doubtless sound”.
09. Ongelofelijk
1988
Ik had een ritme van Sly Stone ingespeeld op de drummachine (Kawai R100) en een van een John Lennon nummer (van Walls and bridges) en de band gevraagd te kijken of ze er niet een rif op konden verzinnen. Er kwam echter niets, dus toen ben ik zelf maar wat gaan bedenken. Waardoor een instrumentaaltje ontstond. Toch maar wat woorden toegevoegd: “Het gaat door, het gaat maar door. Ongelofelijk!” ‘t Was tot onze eigen verbazing bijna een hit.
10. Nederland
1988
Dit is de remake van het nummer dat op de lp Hobbel stond. We
hebben het nummer nog ooit live in een hotelkamer van hotel Amercain in Amsterdam gespeeld tijdens een kerstspecial van MTV. Er is een grappige clip op gemaakt samen met gitarist/filmer Rogier van der Ploeg (maakte later o.a. het hilarische “bedenk goed wat je met je laatste Rollo doet”, olifant- neemt- wraak- filmpje). De tekst van het nummer bestaat uit Nederlandse woorden die net zo goed Engels hadden kunnen zijn (“help, zand, bank, materiaal”). Dat deed een Amerikaanse dame die het filmpje zag op haar hotelkamer in Berlijn constateren dat dat toch wel een erg makkelijke taal was dat Nederlands, want ze kon alles letterlijk volgen.
11. De auto van ijzer
1988
“Ik is op ‘t bed, naast de houten kast”; mijn “ik” in een soort Sartreaanse gemoedstoestand; wat is de status van de plekken waar je nu niet bent? De binnenkant van de radiator of het koper in het snoer, of de auto, buiten op straat, bestaan die plekken wel als je er niet bent of zijn ze er alleen maar als jouw aanwezigheid ze een zin geeft. Mooie gitaarpartij van John Nuijten.
12. Pasadena
1991
Eindelijk was de sampler zo goedkoop dat ik er ook een aan kon
schaffen. Het werd een Akai s950. Dit is een van de eerste experimenten met spraak. Ron Kane, from Long Beach California verteld hoe hij in Pasadena de MAM single Oote te pakken kreeg. Sander van der Heide (nog ooit op zeer jeugdige leeftijd directeur van
Wisseloord) zorgde voor de mooie sounds uit zijn synthesizer. We hebben het ook een aantal maal live gespeeld met mijn sextet (strijkers, gitaar, piano).
13. Hee Kees
1992
Een afscheidslied voor dichter/vriend Kees van Kalmthout, die in 1991 plots overleed. We reisden samen naar New York, Berlijn, Parijs, grootse plannen makend.
Als instrumentaal de vogeltjes uit Kees z’n volière. Ingetogen zang van Pieter, mooie sounds van Sander, Marco op gitaar, Pjotr op drums, de laatste MAM line up, voor het eerst zonder drumcomputer.
14. Het laatste lied
1992
“How do you spell huppekee?”, vraagt Dave Green voordat het lied begint. En we leggen het hem uit. Dan volgt een lied dat gewoon z’n neus volgt. Met gezongen intermezzo’s van keyboardspeler Dave Green (uit Manchester, en totaal verslaafd aan z’n Atari spelcomputer, waar in die tijd bijna niks op te zien was tijdens zijn favoriete F16 spel. 3-D was nog een soort 0-D) en geluidstechnicus, Fransman, Pierre “Geoffroy” Chateau. In de finale toont Dave aan dat het Nederlands prima uit te spreken is voor een Engelsman. Met dank aan de spellingsoefening aan het begin.
